فصل چهارم – در تعقیب و مجازات انتظامی وکلاء

ماده 46: به موجب مواد 13 و 14 لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1333 منسوخه است.

ماده 47: به موجب مواد 16 و 17 و 18 لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1333 منسوخه است.

ماده 48: محکمه انتظامی وکلاء مکلف است پس از وصول اولین ادعانامه انتظامی یا به تقاضای وزیر عدلیه علاوه بر رسیدگی انتظامی از جهت تخلف به صلاحیت اخلاقی و لیاقت علمی و عملی وکیل مورد تعقیب نیز رسیدگی نماید جز در مورد وکلائی که دارای مدارک علمی یا پروانه درجه اول هستند که در این صورت رسیدگی به لیاقت علمی آنها لازم نیست.

ماده 49: به موجب ماده 85 آیین‌نامه لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1334 (مستند به ماده 22 قانون مزبور) منسوخه است.

ماده 50: به موجب ماده 17 لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1333 (و مواد 63 و 67 آیین‌نامه قانون مزبور مصوب 1334) منسوخه است.

ماده 51: مجازات‌های انتظامی به قرار ذیل است:
1- توبیخ شفاهی
2- توبیخ کتبی با درج در پرونده
3- توبیخ با درج در مجله رسمی
4- ممنوعیت موقت از سه ماه الی دو سال
5- تنزل درجه
6- محرومیت دایم از شغل وکالت.
وزیر عدلیه می‌تواند در صورت احراز سوء اعمال و رفتار یا تخلفات وکیلی یکی از مجازاتهای انتظامی تا درجه(4)را درباره او مستقلا اعلام نماید و رای وزیر در این موضوع قابل شکایت نیست.در صورتی که حکم مجازات از طرف محکمه صادر شدود تا درجه 3 نسبت به محکوم علیه قطعی است.

ماده 52: با توجه به قسمت اخیر ماده 14 لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1333 منسوخه است.

ماده 53: به موجب ماده 17 لایحه قانونی استقلال کانون وکلاء مصوب 1333 منسوخه است.

ماده 54: مرور زمان نسبت به تعقیب انتظامی وکلاء دو سال از تاریخ وقوع امر مستوجب تعقیب است در صورتی که وکیلی تعقیب شده باشد دو سال از تاریخ آخرین اقدام انتظامی است.

ماده 55: وکلای معلق و اشخاص ممنوع‌الوکاله و به طور کلی هر شخصی که دارای پروانه وکالت نباشد از هرگونه تظاهر و مداخله در عمل وکالت ممنوع است اعم از این‌که عناوین تدلیس از قبیل مشاور حقوق و غیره اختیار کند یا این‌که به وسیله شرکت و سایر عقود یا عضویت در موسسات خود را اصیل دعوی قلمداد نماید متخلف از یک الی شش ماه به حبس تادیبی محکوم خواهد شد.