Skip to content
- ماده 795
- هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک میکند تملیک کننده واهب طرف دیگر را متهب، مالی را‌که مورد هبه است عین موهوبه میگویند.
- ماده 796
- واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.
- ماده 797
- واهب باید مالک مالی باشد که هبه میکند.
- ماده 798
- هبه واقع نمیشود مگر با قبول و قبض متهب اعم از اینکه مباشر قبض خود متهب باشد یا وکیل او و قبض بدون اذن واهب اثری ندارد.
- ماده 799
- در هبه به صغیر یا مجنون یا سفیه قبض ولی معتبر است.
- ماده 800
- در صورتی که عین موهوبه در ید متهب باشد محتاج به قبض نیست.
- ماده 801
- هبه ممکن است معوض باشد و بنابراین واهب میتواند شرط کند که متهب مالی را به او هبه کند یا عمل مشروعی را مجاناً بجا آورد.
- ماده 802
- اگر قبل از قبض واهب یا متهب فوت کند هبه باطل میشود.
- ماده 803
- بعد از قبض نیز واهب میتواند با بقاء عین موهوبه از هبه رجوع کند مگر در موارد ذیل:
1) در صورتی که متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشد.
2) در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد.
3) در صورتی که عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده یا متعلق حق غیر واقع شود خواه قهراً مثل اینکه عین موهوبه برهن داده شود.
4) در صورتی که در عین موهوبه تغییری حاصل شود.
- ماده 804
- در صورت رجوع واهب نماآت عین موهوبه اگر متصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال متهب خواهد بود.
- ماده 805
- بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست.
- ماده 806
- هر گاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.
- ماده 807
- اگر کسی مالی را به عنوان صدقه به دیگری بدهد حق رجوع ندارد.
104
