ماده 2

برای اشخاصی پروانه کارآموزی وکالت صادر می‌شود که علاوه بر دارا بودن دانشنامه لیسانس یا بالاتر حقوق یا فقه و مبانی حقوق اسلامی یا معادل آن از دروس حوزوی و دانشگاهی دارای شرائط ذیل باشند:
الف – اعتقاد و التزام عملی به احکام و مبانی دین مقدس اسلام.
ب – اعتقاد و تعهد به نظام جمهوری اسلامی ایران،ولایت فقیه،قانون اساسی.
ج – نداشتن پیشینه محکومیت موثر کیفری.
د – نداشتن سابقه عضویت و فعالیت در گروههای الحادی و فرق ضاله و معاند با اسلام و گروههایی که مرامنامه آنها مبتنی بر نفی ادیان الهی می‌باشد.
ه – عدم وابستگی به رژیم منحوس پهلوی و تحکیم پایه‌های رژیم طاغوت.
و – عدم عضویت و هواداری از گروهکهای غیرقانونی و معاند با جمهوری اسلامی ایران.
ز – عدم اعتیاد به مواد مخدر و استعمال مشروبات الکلی.
تبصره 1- کانونهای وکلاء مکلفند به منظور احراز شرائط فوق از مراجع ذی‌صلاح مربوطه استعلام نمایند و مراجع مزبور مکلفند حداکثر ظرف مدت 2 ماه پاسخ لازم را اعلام نمایند.
تبصره 2- برای اشخاصی که مطابق قانون از کارآموزی معاف هستند در صورتی پروانه وکالت صادر می‌شود که دارای شرائط این ماده باشند.
تبصره 3- مدت کارآموزی اعضاء هیات علمی دانشکده‌های حقوق نصف مدت سایر کارآموزان خواهد بود.
تبصره 4- اقلیتهای مذهبی رسمی از دارا بودن شرائط مندرج در بند«الف»مستثنی می‌باشند.
تبصره 5- اعتبار پروانه وکالت سه سال است و تمدید آن منوط به درخواست متقاضی می‌باشد.
هرگاه وکیلی فاقد یکی از شرائط این قانون تشخیص داده شود،کانون موظف است موضوع و دلائل آن را به دادگاه انتظامی وکلاء،اعلام و درخواست رسیدگی نماید.
دادگاه مذکور پس از رسیدگی نسبت به تمدید یا عدم تمدید پروانه رای مقتضی صادر می‌کند.
پروانه این اشخاص تا صدور حکم قطعی معتبر خواهد بود مگر در مواردی که دادگاه با توجه به ضرورت حکم تعلیق صادر نماید.