فصل اول – کلیات

ماده 1: اصطلاحات مذکور در این آیین‌نامه به معانی زیر می‌باشد:
الف)
هرگونه احتمال خطر در مورد شاهد یا مطلع به طوری که در صورت عملی شدن آن، موجب بروز صدمه یا ضرر حداقل یک مورد از موارد مذکور در بندهای (ب) تا (ت) این ماده به شاهد یا مطلع یا اعضاء خانواده آنها گردد، به نحوی که احتمال خطر با توجه به مواردی مانند نوع خطر، موضوع خطر و شخصیت شاهد و مطلع و ایجادکننده خطر به طور متعارف، قوی باشد.
ب)
هرگونه خطر وارد شدن صدمه به تمامیت جسمانی
پ)
هرگونه خطر وارد شدن صدمه به تمامیت معنوی، اعم از آبرو یا اعتبار
ت)
هرگونه صدمه به اموال یا حقوق مالی
ث)
اقربای نسبی و سببی تا درجه دوم از طبقه دوم
ج)
اقدامات مذکور در فصل دوم تا ششم این آیین‌نامه
چ)
قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392/12/4 با اصلاحات و الحاقات بعدی
تبصره 1ـ در تمامی موارد مذکور در بندهای ب تا ت، صدمه و ضرر حسب مورد اعم است از این که قابل جبران یا غیرقابل جبران، موقت یا دائم، قابل درمان یا غیرقابل درمان باشد.
تبصره 2ـ مقام قضایی در تعیین تدابیر باید به شرایط طرفین دعوی، شاهد، مطلع و سایر موارد از جمله میزان خطر، محل استماع شهادت، شرایط سنی و مزاجی شاهد یا مطلع توجه نماید.

ماده 2: در هر حوزه قضایی، واحدی به عنوان «واحد حمایت از امنیت شهود و مطلعان» زیر نظر رئیس آن حوزه قضایی برای انجام امور مقرر در این آیین‌نامه ایجاد می‌شود.
تبصره ـ در صورت نیاز و به تشخیص رئیس کل دادگستری استان، در واحد حمایت از امنیت شهود و مطلعان، دفتری به نام «دفتر تامین امنیت شهود و مطلعان» تاسیس خواهد شد، تا با هماهنگی دستگاه‌های ذی‌ربط انجام وظیفه نماید.